Μάθημα : Νεοελληνική Γλώσσα Γ Γυμνασίου

Κανείς δεν κοιμήθηκε αυτό το βράδυ της παραμονής της συγκέντρωσης στην πλατεία Ελευθερίας. Σκέφτονταν ποια θα ήταν η τύχη τους αύριο. Από τα χαράματα σηκώθηκαν από τα κρεβάτια τους. Χιλιάδες κόσμος από διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης ενώθηκε μαζί τους. Η πλατεία στην οποία τον ίδιο μήνα και πριν πολλά χρόνια, το 1908, ακούστηκε σε δέκα γλώσσες το μήνυμα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα», η ίδια πλατεία σήμερα δέχθηκε με την ίδια ένταση το μήνυμα «ρατσισμός, εξευτελισμός, ταπείνωση» 9.000 ενήλικες Εβραίοι παρατάχθηκαν κάτω από τον καυτό ήλιο του Ιουλίου και αναγκάστηκαν υπό την απειλή των όπλων των Γερμανών να μείνουν όρθιοι και ακίνητοι σε πυκνές γραμμές. Ο Μίκος στάθηκε ακριβώς εδώ δίπλα στον  Νταβίκο. Ο πατέρας του στην  ακριβώς μπροστινή σειρά. Ένιωθαν όλοι την κούραση της αγρύπνιας της προηγούμενης βραδιάς. Δεν τολμούσαν όμως να κουνηθούν. Με το άγριο βλέμμα τους οι Γερμανοί περιφέρονται ανάμεσα στους παρατεταμένους και τους διέταζαν να μείνουν ακίνητοι. Ξαφνικά, θα' ταν δύο ώρες αργότερα, όταν ο Μίκος  είδε τα γόνατά του πατέρα του να λυγίζουν. Πήγε αμέσως να τον στηρίξει, όταν ένιωσε τον έντονο καυτό πόνο στη γάμπα του από την κλοτσιά της βαριάς γερμανικής μπότας. Ο πόνος έφτασε στην ψυχή του και τον έκανε να αλλάξει χρώμα. Ό Νταβίκος τον κοίταξε γεμάτος κατανόηση, χωρίς να μπορεί να του προσφέρει βοήθεια. Κανείς δεν μπορούσε να προσφέρει βοήθεια σε κανέναν, ούτε και έπρεπε, γιατί κινδύνευε. Κοντά στις 12:00 το μεσημέρι, ο πατέρας δεν άντεξε άλλο και λιποθύμησε. Κανείς τους δεν κουνήθηκε. Είχαν δει τόσες ώρες, τι πάθαιναν όσοι έσπευσαν σε βοήθεια. Άλλωστε και να προσπαθούσαν να κάνουν κάτι δεν θα τα κατάφερναν να γλιτώσουν τον πατέρα από το κατάβρεγμα με νερό, από τις κλωτσιές, από τον πόνο. Αιώνας τους φάνηκε το δεκάλεπτο που οι Γερμανοί προσπαθούσαν με ξύλο και νερό να κάνουν τον πατέρα τους να σταθεί πάλι στα πόδια του