Μάθημα : Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία Γ΄ Λυκείου

Κωδικός : EL985243

Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία Γ΄ Λυκείου

EL985243  -  ΒΑΙΑ ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΑ

Ενότητες - Ταυτότητα- Ημετερότητα-Ετερότητα

Ταυτότητα- Ημετερότητα-Ετερότητα

Το νέο περιβαλλοντικό ήθος Πόλεμος και ειρήνη
Έγγραφα
Κριτήριο 6: Παράδοση -Ταυτότητα -Ημετερότητα
Με ενδεικτικές απαντήσεις (Δοκίμιο)

Ο τόπος μας

 

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ανήκει στη συλλογή Ο τοίχος μέσα στον καθρέφτη και είναι γραμμένο στις 13 Δεκεμβρίου 1967 στο Παρθένι της Λέρου, όπου είχε εξοριστεί ο ποιητής από τη δικτατορία.

Γιάννης Ρίτσος 1960-1969. Ψηφιακό Αρχείο [πηγή: Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου)]

 

Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας —
φτωχικά, μετρημένα χωράφια, πέτρες, λιόδεντρα.
Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα. Δίπλα στ' αλέτρι
καπνίζει μια μικρή φωτιά. Του παππουλή τα ρούχα

5

τα σιάξαμε σκιάχτρο για τις κάργιεςκάργιες*. Οι μέρες μας
παίρνουν το δρόμο τους για λίγο ψωμί και μεγάλες λιακάδες.
Κάτω απ' τις λεύκες φέγγει ένα ψάθινο καπέλο.
Ο πετεινός στο φράχτη. Η αγελάδα στο κίτρινο.
Πώς έγινε και μ' ένα πέτρινο χέρι συγυρίσαμε

10

το σπίτι μας και τη ζωή μας; Πάνω στ' ανώφλια
είναι η καπνιά, χρόνο το χρόνο, απ' τα κεριά του Πάσχα —
μικροί μικροί μαύροι σταυροί που χάραξαν οι πεθαμένοι
γυρίζοντας απ' την Ανάσταση. Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος
με υπομονή και περηφάνεια. Κάθε νύχτα απ' το ξερό πηγάδι

15

βγαίνουν τ' αγάλματα προσεχτικά κι ανεβαίνουν στα δέντρα.

 

Γκιουρκγκέντζ Κορκμαζέλ, Όχι ποιήματα, νερό

 

«Σκουπιδότοπος του έρωτα έγινε αυτό το νησί

απ’ τον καιρό της Αφροδίτης.

Τα πόδια μας περιπλέκονται σε σπασμένες ρίζες

κι απομεινάρια από πολιτισμούς κατακτητών

Όταν προσπαθούμε να κινηθούμε

ερείπια και σπασμένα κόκαλα τρίζουν κάτω απ’ τα πόδια μας.

 

Το χώμα εδώ είναι βαρυφορτωμένο με θάνατο

κι η λύτρωση δεν είναι η ποίηση,

είναι το νερό.

 

[…]

 

Τόση ποίηση για ένα τόπο τόσο μικρό

παρακαλώ μη γράφετε άλλο

φυτέψτε ένα δέντρο

φυτέψτε νερό.»