Μάθημα : ΓΑΛΛΙΚΑ Ε'

Κωδικός : 9350005153

9350005153  -  ΕΥΑΝΘΙΑ ΖΩΙΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενότητες - La Fête de mère

La Fête de mère

από 12/5/20 

 

 

Mε την ευκαιρία της γιορτής της μητέρας στις 10 Μαΐου θα  ήταν ωραίο να ξέρεις να πεις χρόνια πολλά στη μανούλα: Bonne fête maman ή Joyeuse fête maman

 

Σε προηγούμενα μαθήματα έμαθες σχετικό λεξιλόγιο με τα αντικείμενα που έχει μια κασετίνα, μια σχολική τσάντα, μια τάξη. Επίσης έμαθες τα επίθετα που δηλώνουν χρώμα και πως τα χρησιμοποιούμε ( μπαίνουν μετά το ουσιαστικό και συμφωνούν  κατά γένος και αριθμό με αυτό)

Τώρα όλα αυτά μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις πατώντας πάνω στις ασκήσεις.

 Είχαμε αφήσει στη μέση, όμως, τη γνωριμία μας με τους μεγάλους Γάλλους ζωγράφους της εποχής του 19ου-20 ου αιώνα.Τη συνεχίζουμε ,λοιπόν:

Pierre Auguste Renoir

 

 

Πιέρ Ωγκύστ Ρενουάρ (1841 -  1919)  Γάλλος ζωγράφος, από τις ηγετικές μορφές του ιμπρεσιονισμού.

 

Ο χορός του Moulin de la Galette,1876, Μουσείο Ορσέ, Παρίσι

Η κούνια, 1876, Μουσείο Ορσέ, Παρίσι

 

Γκρενουγιέρ,1869,Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Σουηδίας

 

Κορίτσια στο πιάνο,1892,Μουσείο Ορσέ, Παρίσι

 

Οι δύο αδελφές (Στην ταράτσα) ,1881, Art Institute, Σικάγο

 

Paul Gauguin

 

 

Ο Πωλ Γκωγκέν (1848-1903)  ήταν σημαντικός Γάλλος ζωγράφος, εκπρόσωπος του ρεύματος του μεταϊμπρεσιονισμού και έντονα πειραματικός καλλιτέχνης που επηρέασε τα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης. Θεωρείται σήμερα ένας από τους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών. 

 

                Η σιέστα, 1894, The Metropolitan Museum of Art

 

  Αυτοπροσωπογραφία με φωτοστέφανο,1889,

National Gallery of Art, Washington DC

 

 Χορός των κοριτσιών της Βρετάνης, 1888

Ουάσινγκτον, National Gallery of Art

 

Ταϊτινές γυναίκες στην παραλία, 1897, Μουσείο Ορσέ(Orsay)

 

 Οι πλύστρες,1888, MoMA The Museum of Modern Art

 

Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec –Monfa

Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (1864-1901)ήταν Γάλλος, Ζωγράφοςχαράκτης, εικονογράφος και σχεδιαστής,

Σημαντικός καλλιτέχνης του μετα-ιμπρεσιονισμού , επίσημος εικονογράφος της νυχτερινής ζωής  της εποχής Μπελ Επόκ (belle epoque) – στα καμπαρέ του Παρισιού.

 

     Επιλογή έργων

Πίνακες

 

Η πλύστρα, 1887,Μουσείο Ορσέ 

 

Χορός στο Moulin de la Galette,1889, Σικάγο, Art Institute

 

                                   Χορός στο Moulin Rouge, 1890,                    

 

Λιθογραφία

La troupe de Mlle Eglantine, 1896

 

 

Αφίσες

                          Moulin Rouge-La Goulu    

 

   

La Gitane                  Chat Noir       

 

 

Henri Matisse

                                   Ανρί Ματίς, ένας ζωγράφος του χρώματος

 

Ο Ανρί Ματίς (1869 – 1954) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Θεωρείται ιδρυτής του καλλιτεχνικού κινήματος του φωβισμού καθώς και μία από τις σημαντικότερες μορφές της μοντέρνας τέχνης.

 

                                                                                                                                                                                 

Αρμονία σε κόκκινο, 1908, Royal Academy of ArtsΕρμιτάζ

 

Πολυτέλεια, ηρεμία και ευχαρίστηση,1904,

Μουσείο ΟρσέΠαρίσι.

 

Ο χορός, Ερμιτάζ

 

Πράσινη λωρίδα,1905, Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Δανίας

 

Χρυσόψαρα, 1912, The Pushkin State Museum of

 

Το Μάθημα της Μουσικής, 1917,

 

 Κολλάζ

Μπλε Γυμνό (II), 1952,Centre Pompidou

 

 

Ο Παπαγάλος και η Γοργόνα, 1952,Fine Arts, Mόσχα

 

 

Για να ξεκουραστείς  σου προτείνω να δεις μια  εξαιρετική ταινία που περιγράφει τη «μαγεία» και την διάθεση για παιχνίδι που μόνο ένα  παιδί μπορεί να χαρακτηρίζει…

Πάτησε πάνω στην εικόνα για να δεις την ταινία.

 

 

Le Ballon Rouge (1956)

 

Το Κόκκινο Μπαλόνι


Ένα μικρό αγόρι βρίσκει δεμένο σ `ένα στύλο, στους δρόμους του Παρισιού του `50, ένα κόκκινο μπαλόνι. Το παίρνει μαζί του κι από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα το μπαλόνι ακολουθεί το αγόρι παντού. Κάτι που προκαλεί τον φθόνο των άλλων αγοριών που παίζουν στους δρόμους.

Το  Κόκκινο Μπαλόνι είναι μια μαγική ιστορία για τη φιλία ανάμεσα σε ένα μικρό αγόρι και ένα μπαλόνι, με φόντο το Παρίσι της δεκαετίας του `50. Σκηνοθετήθηκε το 1956 από τον Αλμπέρ Λαμορίς. Την ίδια χρονιά κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Κανών (για ταινία μικρού μήκους) και έναν χρόνο αργότερα το βραβείο Όσκαρ καλύτερου σεναρίου. Μια ταινία (χωρίς διαλόγους) για την παιδική αθωότητα. Μια ταινία για το παιχνίδι και τη «μαγεία» που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι ενήλικοι. Αλλά επίσης και για το πόσο εγωιστικά και μοχθηρά μπορούν να γίνουν τα παιδιά όταν δεν μπορούν να αποκτήσουν αυτό που θέλουν· πολύ απλά μετά θέλουν να το καταστρέψουν. Εκτός από την αναγνώριση και την εξαιρετική υποδοχή που έτυχε η ταινία από τους κριτικούς, είχε και εξαιρετική εμπορική πορεία όπου κι αν προβλήθηκε. Είναι μια ταινία που έχουν λατρέψει πολλές γενιές παιδιών (και ενηλίκων) σε ολόκληρο τον κόσμο με πρωτοποριακά οπτικά εφέ για την εποχή του.