Μάθημα : ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ
Κωδικός : 3151042243
-
Θεματικές Ενότητες
-
Επανάληψη από την ύλη της Β΄
-
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ (κατά μάθημα)
-
Μάθημα XVI (16): Η τελευταία μάχη του Καίσαρα στη Γαλατία
-
Μάθημα XVII(17): Φόβος μπροστά στο άγνωστο
-
Μάθημα XVIII (18): Ο Ηρακλής στην Ιταλία
-
Μάθημα XIX (19): Η συνωμοσία του Κατιλίνα
-
Μάθημα ΧX (20): Πίσω από τις κουρτίνες, ή πώς ο Κλαύδιος έγινε αυτοκράτορας
-
Μάθημα XΧΙ (21): Πώς πήρε το όνομά του το Pisaurum
-
Μάθημα XΧΙΙ (22): Προτροπές προς τους Ρωμαίους
-
Μάθημα XΧΙΙΙ (23): Ένας υπέροχος άνθρωπος
-
Μάθημα ΧXΙV (24): Το πάθημα ενός ψεύτη
-
Μάθημα ΧXV (25): Πώς ένα σύκο στάθηκε αφορμή να καταστραφεί η Καρχηδόνα
-
Μάθημα XXVI (26): Ο Γάιος Πλίνιος στέλνει τις ευχές του στον (φίλο του) Μαρκελλίνο
-
Μάθημα XXVII (27): Το πνεύμα ωριμάζει όπως οι καρποί
-
Μάθημα XXVIII (28): Στα ίχνη ενός δραπέτη δούλου
-
Μάθημα XXIX (29): Ο Οκταβιανός, ο παπουτσής και το κοράκι
-
Μάθημα ΧΧΧ (30): Ο Λικίνιος Μουρήνας και τα ήθη της Ανατολής
-
Μάθημα XXXI (31): Η γενναιότητα δεν βγαίνει πάντα σε καλό
-
Μάθημα XXXII (32): Ένας πανηγυρικός για τη λογοτεχνία
-
Μάθημα XXXIII (33): Καιρός για ανασυγκρότηση
-
Μάθημα XXXIV (34): Ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός και οι λήσταρχοι
-
Μάθημα XXXI (35): Ο φιλόσοφος μπροστά στα δεινά της εξορίας
-
Μάθημα XXXVI (36): Μια απόπειρα δωροδοκίας
-
Μάθημα XXXVII (37): Η κατάρα των εμφυλίων πολέμων
-
Μάθημα XXXVIII (38): Η μοίρα της Καικιλίας
-
Μάθημα XXXIΧ (39): Ένα πρότυπο ιδανικού ανθρώπου
-
Μάθημα XL (40): Ακλόνητη αποφασιστικότητα μπροστά στις απειλές του δικτάτορα
-
Μάθημα XLI (41): Μίλα για να σε καταλαβαίνουν, όχι για να μιλάς
-
Μάθημα XLII (42): Ο Κικέρωνας και η συνωμοσία του Κατιλίνα
-
Μάθημα XLIII (43): Η οργή της μάνας
-
Επανάληψη από την ύλη της Β΄
Μάθημα XLIII (43): Η οργή της μάνας
ΜΑΘΗΜΑ 43 (LECTIO XLIII): Η ΟΡΓΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
KEIMENO |
Λεξιλόγιο |
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ |
Num ad hostem veni et captiva in castris tuis sum ? In hoc me longa vita et infelix senecta traxit, ut primum exsulem deinde hostem te viderem? |
num = μήπως; [ερ. μόριο] hostis –is, αρ. και θ. = εχθρός venio, veni, ventum, -ire, 4= έρχομαι captivus, -a, -um= εχθρός castra –orum= στρατόπεδο [πληθ.] tuus, tua, tuum= δικός σου hic, haec, hoc= αυτός longus –a, -um= μακρύς [longior/longissimus] vita, -ae= ζωή infelix (γεν. infelicis)= δυστυχισμένος [μονοκατάληκτο] senecta, ae = γηρατειά [μόνο ενικ.] traho, traxi, tractum, -ere, 3= τραβώ, σύρω primum= πρώτα [επίρ. : prae/prius/primum ή primo] exsul, exsulis, αρ.= εξόριστος deinde= έπειτα [επίρ.] video, vidi, visum, -ēre, ,2= βλέπω |
Μήπως έχω έλθει σε εχθρό και είμαι αιχμάλωτη στο στρατόπεδό σου; Σε τέτοιο σημείο με έσυρε η μακροζωία και τα δύστυχα γηρατειά ώστε να σε δω πρώτα εξόριστο (κι) έπειτα εχθρό; |
Qui potuisti populari hanc terram, quae te genuit atque aluit? Non tibi ingredienti fines patriae ira cecidit ? |
qui= πώς; [ερ. επίρ.] possum, potui, -, posse= μπορώ populor, populatus sum, -ari, αποθ. 1= λεηλατώ terra, ae= γη, χώρα gigno, genui, genitum, gignere, 3= γεννώ alo, alui, altum (alitum), alere, 3= τρέφω ingredior, ingressus sum, ingredi, αποθ. 3= εισβάλλω finis, -is, αρ. = τέλος, σύνορο patria, -ae= πατρίδα ira –ae= οργή cado, cecidi, casum, -ere, 3= πέφτω |
Πώς μπόρεσες να λεηλατήσεις αυτή τη χώρα η οποία σε γέννησε και σε ανέθρεψε; Δεν σου πέρασε η οργή όταν περνούσες τα σύνορα της πατρίδας; |
Quamvis infesto et minaci animo perveneras, cur, cum in conspectu Roma fuit, tibi non succurrit: «intra illa moenia domus ac penates mei sunt, mater coniunx liberique» ? |
quamvis= αν και, παρ’ όλο που [παραχωρ. σύνδεσμος] infestus, -a, -um= εχθρικός minax (γεν. minacis) =απειλητικός [μονοκατάλ.] animus –i= ψυχή pervenio, -veni, -ventum, -ire, 4= φτάνω cur= γιατί; [ερωτη. επίρ.] conspectus –us, αρ. = θέα succurrit, -ccurit, -ccursum, -ere, 3= έρχεται στο μυαλό intra= μέσα [πρόθεση] ille, illa, illud= εκείνος moenia –ium= τα τείχη [πληθ.] domus –us, θ. = σπίτι penates –ium, αρ.= εφέστιοι θεοί mater, matris= μητέρα coniunx, coniungis= σύζυγος liberi –orum= τα παιδιά [πληθ.] |
Παρ’ όλο που είχες έλθει με εχθρική και απειλητική διάθεση, γιατί, όταν είδες τη Ρώμη, δεν σου ήρθε στο μυαλό: «Μέσα σ’ εκείνα τα τείχη βρίσκονται το σπίτι και οι εφέστιοι θεοί μου, η μητέρα, η σύζυγος και τα παιδιά (μου)»; |
Ergo ego nisi peperissem, Roma non oppugnaretur; nisi filium haberem, libera in libera patria mortua essem. |
ergo= επομένως, λοιπόν pario, peperi, partum, parere, 3= γεννώ oppugno, 1= πολιορκώ filius, -ii/i= γιος [κλητ. fili] habeo, habui, habitum, ēre, 2= έχω liber, libera, -um= ελεύθερος [liberior/liberrimus] patria –ae= πατρίδα mortuus, -ua, -uum= εδώ: ως επίθετο= νεκρός |
Αν λοιπόν εγώ δεν (σε) είχα γεννήσει, η Ρώμη δεν θα πολιορκείτο˙ αν δεν είχα γιο, θα πέθαινα ελεύθερη σε ελεύθερη πατρίδα. |
Ego nihil iam pati possum nec diu miserrima futura sum: at contra hos, si pergis, aut immatura mors aut longa servitus manet. |
nihil= τίποτα iam= ήδη patior, passus sum, pati= υπομένω possum, potui, -, posse= μπορώ nec= ούτε diu= για πολύ καιρό [diutisu/diutissime] miser –era –erum= δυστυχισμένος contra= αντίθετα si= αν [υποθ. σύνδ.] pergo, perrexi, perrectum, -ere, 3= συνεχίζω aut...aut= είτε είτε immaturus, -a, -um= πρόωρος longus, -a, -um= μακρύς mors, mortis, θ. = θάνατος servitus, -tutis, θ.= σκλαβιά maneo, mansi, mansum, ēre= περιμένω |
Εγώ τίποτε πια δεν μπορώ να πάθω, ούτε πρόκειται να είμαι για πολύ καιρό τόσο δυστυχισμένη: όμως αντίθετα αυτούς, αν συνεχίσεις, τους περιμένει ή πρόωρος θάνατος ή μακρόχρονη σκλαβιά. |