Μάθημα : ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ
Κωδικός : 3151042243
-
Θεματικές Ενότητες
-
Επανάληψη από την ύλη της Β΄
-
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ (κατά μάθημα)
-
Μάθημα XVI (16): Η τελευταία μάχη του Καίσαρα στη Γαλατία
-
Μάθημα XVII(17): Φόβος μπροστά στο άγνωστο
-
Μάθημα XVIII (18): Ο Ηρακλής στην Ιταλία
-
Μάθημα XIX (19): Η συνωμοσία του Κατιλίνα
-
Μάθημα ΧX (20): Πίσω από τις κουρτίνες, ή πώς ο Κλαύδιος έγινε αυτοκράτορας
-
Μάθημα XΧΙ (21): Πώς πήρε το όνομά του το Pisaurum
-
Μάθημα XΧΙΙ (22): Προτροπές προς τους Ρωμαίους
-
Μάθημα XΧΙΙΙ (23): Ένας υπέροχος άνθρωπος
-
Μάθημα ΧXΙV (24): Το πάθημα ενός ψεύτη
-
Μάθημα ΧXV (25): Πώς ένα σύκο στάθηκε αφορμή να καταστραφεί η Καρχηδόνα
-
Μάθημα XXVI (26): Ο Γάιος Πλίνιος στέλνει τις ευχές του στον (φίλο του) Μαρκελλίνο
-
Μάθημα XXVII (27): Το πνεύμα ωριμάζει όπως οι καρποί
-
Μάθημα XXVIII (28): Στα ίχνη ενός δραπέτη δούλου
-
Μάθημα XXIX (29): Ο Οκταβιανός, ο παπουτσής και το κοράκι
-
Μάθημα ΧΧΧ (30): Ο Λικίνιος Μουρήνας και τα ήθη της Ανατολής
-
Μάθημα XXXI (31): Η γενναιότητα δεν βγαίνει πάντα σε καλό
-
Μάθημα XXXII (32): Ένας πανηγυρικός για τη λογοτεχνία
-
Μάθημα XXXIII (33): Καιρός για ανασυγκρότηση
-
Μάθημα XXXIV (34): Ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός και οι λήσταρχοι
-
Μάθημα XXXI (35): Ο φιλόσοφος μπροστά στα δεινά της εξορίας
-
Μάθημα XXXVI (36): Μια απόπειρα δωροδοκίας
-
Μάθημα XXXVII (37): Η κατάρα των εμφυλίων πολέμων
-
Μάθημα XXXVIII (38): Η μοίρα της Καικιλίας
-
Μάθημα XXXIΧ (39): Ένα πρότυπο ιδανικού ανθρώπου
-
Μάθημα XL (40): Ακλόνητη αποφασιστικότητα μπροστά στις απειλές του δικτάτορα
-
Μάθημα XLI (41): Μίλα για να σε καταλαβαίνουν, όχι για να μιλάς
-
Μάθημα XLII (42): Ο Κικέρωνας και η συνωμοσία του Κατιλίνα
-
Μάθημα XLIII (43): Η οργή της μάνας
-
Επανάληψη από την ύλη της Β΄
Μάθημα XXVI (26): Ο Γάιος Πλίνιος στέλνει τις ευχές του στον (φίλο του) Μαρκελλίνο
Λεξιλόγιο - Μετάφραση - Συντακτική ανάλυση
Ασκήσεις
Γραμματική: Παραθετικά επιθέτων και επιρρημάτων (ομαλός σχηματισμός)
Συντακτικό: Β΄όρος σύγκρισης
ΜΑΘΗΜΑ 26 (LECTIO ΧΧVΙ): Ο ΠΛΙΝΙΟΣ ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΕΝΑ ΘΛΙΒΕΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
KEIMENO |
Λεξιλόγιο |
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ |
C. Plinius Marcellino suo salutem.
|
salus –utis, θ.= σωτηρία suus –a –uum= δικός του Στερεότυπη φράση προσφώνησης: Ο Γ. Πλίνιος στέλνωει τις ευχές του στον φίλο του Μαρκελλίνο. |
Ο Γάιος Πλίνιος στέλνει τις ευχές του στον (φίλο του) Μαρκελλίνο. |
Tristissimus haec tibi scribo: Fundani nostri filia minor mortua est. |
tristissimus, υπερθ. βαθμός (tristis/tristior –ius/tristissimus –a –um)= πάρα πολύ λυπημένος hic, haec, hoc= αυτός scribo, -psi, -ptum, -ere, 3= γράφω noster, nostra, nostrum= δικός μας filia –ae= κόρη minor συγκριτικός βαθμός (parvus/ minor –us/minimus –a –um]= μικρότερος morior, mortuus sum (μχ. μέλλοντα: moriturus), mori, 3 αποθ.= πεθαίνω |
Πάρα πολύ λυπημένος σου γράφω αυτά. Πέθανε η μικρότερη κόρη του Φουνδανού μας (του φίλου μας Φουνδανού). |
Ea puella nihil umquam festivius, nihil amabilius nec longiore vita dignius vidi. |
is, ea, id= αυτός puella –ae= κοπέλα nihil (nullis rei)= τίποτα umquam= ποτέ festivius συγκριτικός β. [festivus/festivior –us/festivissimus]= πρόσχαρος amabilius συγκρ. βαθμός [amabilis-is –e/amabilissimus]= αξιαγάπητος longiore συγκριτ. Βαθμός [ longus/longior –us/longissimus]= μακρύς vita –ae= ζωή dingus –a –um [dignior –us/dignissimus]= άξιος video, -di, -sum, -ēre, 2= βλέπω |
Από αυτό το κορίτσι ποτέ δεν είδα τίποτα πιο πρόσχαρο, τίποτα πιο αξιαγάπητο, ούτε αξιότερο για πιο μακρόχρονη ζωή. |
Nondum annos XIII impleverat, et iam illi anilis prudentia, matronalis gravitas erat et tamen suavitas puellaris. |
nondum, επιρ.= όχι ακόμα, ακόμα δεν annus –i= χρόνος impleo –vi –tum –ēre, 2= iam= ήδη anilis –is –e= γεροντικός prudentia –ae= σύνεση matronalis –is –e= gravitas –atis, θ= σοβαρότητα tamen=(όμως) suavitas, -atis, θ.= γλυκύτητα puellaris –is –e = κοριστίστικος |
Ακόμη δεν είχε συμπληρώσει τα δεκατρία της χρόνια, και ήδη διέθετε γεροντική σύνεση, σοβαρότητα που ταιριάζει σε δέσποινα, αλλά και κοριτσίστικη γλυκύτητα. |
Ut illa patris cervicibus inhaerebat! |
ut, επιρ.= πώς! ille, illa, illud= εκείνος pater –tris= πατέρας cervix, cervicis, θ.= λαιμός inhaereo, inhaesi, -sum, –ēre,2=κρεμιέμαι από |
Πώς κρεμιόταν από τον λαιμό του πατέρα της! |
ut nos amicos paternos et amanter et modeste complectebatur! |
ut, επιρ.=πώς! amicus –i= φίλος paternus –a, -um= πατρικός amanter, επίρ.= με αγάπη [amantius/amantissime] modeste, επιρ.= με σεμνότητα [modestius/modestissime] complector, complexus sum, complecti, 3 αποθ.= αγκαλιάζω |
Πώς αγκάλιαζε εμάς, τους φίλους του πατέρα της, και με αγάπη και με σεμνότητα! |
ut nutrices, ut paedagogos, ut praeceptores diligebat! |
ut, επιρ.= πώς! nutrix, nutricis, θ.= τροφός paedagogus –i= παιδαγωγός praeceptor –oris, αρ.= δάσκαλος diligo, dilexi, dilectum –ere, 3= αγαπώ |
Πώς αγαπούσε τις τροφούς, πώς τους παιδαγωγούς, πώς τους δασκάλους της! |
quam studiose, quam intellegenter lectitabat! ut parce ludebat! |
quam, επιρ.= πόσο! studiose, επιρ.= με επιμέλεια intellegenter= με εξυπνάδα lectito, 1= διαβάζω συχνά ut, επίρ.= πώς! parce, επιρ.= συγκρατημένα [parcius/parcissime] ludo, -si, -sum, -ere,3 = παίζω |
Με πόση επιμέλεια, με πόση εξυπνάδα και προθυμία συχνά διάβαζε! Πόσο συγκρατημένα έπαιζε! |
Qua illa patientia, qua etiam constantia novissimam valetudinem tulit! |
qua= qui, quae, quod ille, illa, illud= εκείνος patientia=υπονομή etiam= ακόμα constantia -ae= εγκαρτέρηση novissimus, υπερθ. του novus –a –um [συγκριτικός: recentior, -ius]= καινούργιος valetudo, valetudinis, θ.= [κακή] υγεία, αρρώστια fero, tuli, latum, ferre = φέρω, υπομένω |
Με πόση υπομονή, κι ακόμη, με πόση εγκαρτέρηση υπέμεινε την τελευταία της αρρώστια! |
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Plinius Marcellino suo salutem: (στερεότυπη φράση χαιρετισμού με παράλειψη του ενν. ρήματος dicit): κύρια -οριστική (πραγματικό)
(dicit): ενν. ρήμα., C. Plinius: υποκείμενο ενν. ρ, Marcellino: έμμεσο αντικείμενο στο dicit σε δοτική, suo: επιθετικός προσδ. στο Marcellino (άμεση αυτοπάθεια), salutem: άμεσο αντικείμενο στο dicit.
Tristissimus haec tibi scribo: κύρια - οριστική (πραγματικό)
scribo: ρήμα, (ego): εν. υποκείμενο ρ.. haec: άμεσο αντικείμενο στο scribo, tibi: έμμεσο αντικείμενο στο scribo, Tristissimus: επιρρηματικό κατηγορούμενο τρόπου στο εν. υποκείμενο ego.
Fundāni nostri filia minor mortua est: κύρια - οριστική (πραγματικό)
mortua est: ρήμα. filia: υποκείμενο ρ., Fundāni: γενική κτητική στο filia. nostri: επιθετικός προσδ. στο Fundani, minor: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδ. στο filia.
Eā puellā nihil umquam festivius, nihil amabilius nec longiōre vitā dignius vidi: κύρια - οριστική.
vidi: ρήμα, (ego): ενν. υποκείμενο ρ. nihil, nihil: αντικείμενα στο vidi, festivius: επιθετικός προσδ. στο nihil. amabilius: επιθετικός προσδ. στο nihil, dignius: επιθετικός προσδ. στο δεύτερο nihil, umquam: επιρρηματικός προσδ. του χρόνου στο vidi, puellā: αφαιρετική συγκριτική, β΄ όρος της σύγκρισης (α΄ όρος το nihil, συγκριτικές λέξεις τα festivius και amabilius), eā: επιθετικός προσδ. στο puellā. vitā: αφαιρετική οργανική του μέσου στο dignius. longiōre: επιθετικός προσδ, στο vitā.
Nondum annos XIII impleverat: κύρια - οριστική (πραγματικό).
impleverat: ρήμα, (puella): ενν. υποκείμενο ρ., annos: αντικείμενο στο impleverat, XIII: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδ. στο annos, Nondum: επιρρηματικός προσδ. του χρόνου στο impleverat.
etiam illi anīlis prudentia, matronālis gravitas erat et tamen suavitas puellāris: κύρια – οριστική
erat: ρήμα, prudentia, gravitas, suavitas: υποκείμενα ρ. anīlis, matronālis, puellāris: επιθετικοί προσδ. στα prudentia, gravitas, suavitas αντίστοιχα, illi: δοτική προσωπική κτητική από το erat. iam: επιρρηματικός προσδ. του χρόνου στο erat.
Ut illa patris cervicibus inhaerēbat!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό. Συνοδεύεται από θαυμαστικό.
inhaerēbat: ρήμα, illa: υποκείμενο ρ. cervicibus: αντικείμενο στο inhaerēbat. patris: γενική κτητική στο cervicibus, Ut: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο inhaerēbat.
ut nos amīcos paternos et amanter et modeste complectebātur!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό.
complectebātur: ρήμα. (illa): ενν. υποκείμενο ρ., nos: αντικείμενο στο complectebātur, amīcos: παράθεση στο nos. paternos: επιθετικός προσδ. στο amīcos, amanter et modeste: επιρρηματικοί προσδ. του τρόπου στο complectebātur, ut: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο complectebātur.
ut nutrīces, ut paedagōgos, ut praeceptōres diligēbat!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό.
diligēbat: ρήμα. (illa): εν. υποκείμενο ρ. nutrīces, paedagōgos, praeceptōres: αντικείμενα στο diligēbat. ut: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο diligēbat.
quam studiōse, quam intellegenter lectitābat!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό.
lectitābat: ρήμα, (illa): εν. υποκείμενο ρ. studiōse, intellegenter: επιρρηματικοί προσδ. του τρόπου στο lectitābat. quam, quam: επιρρηματικοί προσδ. του ποσού ως επιτατικά των επιρρημάτων studiōse, intellegenter.
ut parce ludēbat!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό.
ludēbat: ρήμα. (illa): εν. υποκείμενο ρ., parce: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο ludēbat, ut: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο ludēbat.
Quā illa patientiā, quā etiam constantiā novissimam valetudinem tulit!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό. Συνοδεύεται από θαυμαστικό.
tulit: ρήμα. illa: υποκείμενο ρ., valetudinem: αντικείμενο στο tulit. novissimam: επιθετικός προσδ. στο valetudinem, patientiā, constantiā: αφαιρετικές οργανικές του τρόπου στο tulit. Quā, quā: ομοιόπτωτοι, επιθετικοί προσδιορισμοί στα patientiā και constantiā αντίστοιχα.