Μάθημα : ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ

ΜΑΘΗΜΑ 26 (LECTIO ΧΧVΙ): Ο ΠΛΙΝΙΟΣ ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΕΝΑ ΘΛΙΒΕΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Plinius Marcellino suo salutem: (στερεότυπη φράση χαιρετισμού με παράλειψη του ενν. ρήματος dicit): κύρια -οριστική (πραγματικό)

(dicit): ενν. ρήμα., C. Plinius: υποκείμενο ενν. ρ, Marcellino: έμμεσο αντικείμενο στο dicit σε δοτική, suo: επιθετικός προσδ. στο Marcellino (άμεση αυτοπάθεια), salutem: άμεσο αντικείμενο στο dicit.

Tristissimus haec tibi scribo: κύρια - οριστική (πραγματικό)

scribo: ρήμα, (ego): εν. υποκείμενο ρ.. haec: άμεσο αντικείμενο στο scribo, tibi: έμμεσο αντικείμενο στο scribo, Tristissimus: επιρρηματικό κατηγορούμενο τρόπου στο εν. υποκείμενο ego.

Fundāni nostri filia minor mortua est: κύρια -  οριστική (πραγματικό)

mortua est: ρήμα. filia: υποκείμενο ρ., Fundāni: γενική κτητική στο filia. nostri: επιθετικός προσδ. στο Fundani, minor: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδ. στο filia.

Eā puellā nihil umquam festivius, nihil amabilius nec longiōre vitā dignius vidi: κύρια - οριστική.

vidi: ρήμα, (ego): ενν. υποκείμενο ρ. nihil, nihil: αντικείμενα στο vidi, festivius: επιθετικός προσδ. στο nihil. amabilius: επιθετικός προσδ. στο nihil, dignius: επιθετικός προσδ. στο δεύτερο nihil, umquam: επιρρηματικός προσδ. του χρόνου στο vidi, puellā: αφαιρετική συγκριτική, β΄ όρος της σύγκρισης (α΄ όρος το nihil, συγκριτικές λέξεις τα festivius και amabilius), eā: επιθετικός προσδ. στο puellā. vitā: αφαιρετική οργανική του μέσου στο dignius. longiōre: επιθετικός προσδ, στο vitā.

Nondum annos XIII impleverat: κύρια - οριστική (πραγματικό).

impleverat: ρήμα, (puella): ενν. υποκείμενο ρ., annos: αντικείμενο στο impleverat, XIII: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδ. στο annos, Nondum: επιρρηματικός προσδ. του χρόνου στο impleverat.

etiam illi anīlis prudentia, matronālis gravitas erat et tamen suavitas puellāris: κύρια – οριστική

erat: ρήμα, prudentia, gravitas, suavitas: υποκείμενα ρ. anīlis, matronālis, puellāris: επιθετικοί προσδ. στα prudentia, gravitas, suavitas αντίστοιχα, illi: δοτική προσωπική κτητική από το erat. iam: επιρρηματικός προσδ. του χρόνου στο erat.

Ut illa patris cervicibus inhaerēbat!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό. Συνοδεύεται από θαυμαστικό.

inhaerēbat: ρήμα, illa: υποκείμενο ρ. cervicibus: αντικείμενο στο inhaerēbat. patris: γενική κτητική στο cervicibus, Ut: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο inhaerēbat.

ut nos amīcos paternos et amanter et modeste complectebātur!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό.

complectebātur: ρήμα. (illa): ενν. υποκείμενο ρ., nos: αντικείμενο στο complectebātur, amīcos: παράθεση στο nos. paternos: επιθετικός προσδ. στο amīcos, amanter et modeste: επιρρηματικοί προσδ. του τρόπου στο complectebātur, ut: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο complectebātur.

ut nutrīces, ut paedagōgos, ut praeceptōres diligēbat!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό.

diligēbat: ρήμα. (illa): εν. υποκείμενο ρ. nutrīces, paedagōgos, praeceptōres: αντικείμενα στο diligēbat. ut: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο diligēbat.

quam studiōse, quam intellegenter lectitābat!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό.

 lectitābat: ρήμα, (illa): εν. υποκείμενο ρ. studiōse, intellegenter: επιρρηματικοί προσδ. του τρόπου στο lectitābat. quam, quam: επιρρηματικοί προσδ. του ποσού ως επιτατικά των επιρρημάτων studiōse, intellegenter.

ut parce ludēbat!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό.

ludēbat: ρήμα. (illa): εν. υποκείμενο ρ., parce: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο ludēbat, ut: επιρρηματικός προσδ. του τρόπου στο ludēbat.

Quā illa patientiā, quā etiam constantiā novissimam valetudinem tulit!: κύρια επιφωνηματική πρόταση. Εκφράζει θαυμασμό. Συνοδεύεται από θαυμαστικό.

tulit: ρήμα. illa:  υποκείμενο ρ., valetudinem: αντικείμενο στο tulit. novissimam: επιθετικός προσδ. στο valetudinem, patientiā, constantiā: αφαιρετικές οργανικές του τρόπου στο tulit. Quā, quā: ομοιόπτωτοι, επιθετικοί προσδιορισμοί στα patientiā και constantiā αντίστοιχα.