Μάθημα : ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ
Κωδικός : 3151042243
-
Θεματικές Ενότητες
-
Επανάληψη από την ύλη της Β΄
-
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ (κατά μάθημα)
-
Μάθημα XVI (16): Η τελευταία μάχη του Καίσαρα στη Γαλατία
-
Μάθημα XVII(17): Φόβος μπροστά στο άγνωστο
-
Μάθημα XVIII (18): Ο Ηρακλής στην Ιταλία
-
Μάθημα XIX (19): Η συνωμοσία του Κατιλίνα
-
Μάθημα ΧX (20): Πίσω από τις κουρτίνες, ή πώς ο Κλαύδιος έγινε αυτοκράτορας
-
Μάθημα XΧΙ (21): Πώς πήρε το όνομά του το Pisaurum
-
Μάθημα XΧΙΙ (22): Προτροπές προς τους Ρωμαίους
-
Μάθημα XΧΙΙΙ (23): Ένας υπέροχος άνθρωπος
-
Μάθημα ΧXΙV (24): Το πάθημα ενός ψεύτη
-
Μάθημα ΧXV (25): Πώς ένα σύκο στάθηκε αφορμή να καταστραφεί η Καρχηδόνα
-
Μάθημα XXVI (26): Ο Γάιος Πλίνιος στέλνει τις ευχές του στον (φίλο του) Μαρκελλίνο
-
Μάθημα XXVII (27): Το πνεύμα ωριμάζει όπως οι καρποί
-
Μάθημα XXVIII (28): Στα ίχνη ενός δραπέτη δούλου
-
Μάθημα XXIX (29): Ο Οκταβιανός, ο παπουτσής και το κοράκι
-
Μάθημα ΧΧΧ (30): Ο Λικίνιος Μουρήνας και τα ήθη της Ανατολής
-
Μάθημα XXXI (31): Η γενναιότητα δεν βγαίνει πάντα σε καλό
-
Μάθημα XXXII (32): Ένας πανηγυρικός για τη λογοτεχνία
-
Μάθημα XXXIII (33): Καιρός για ανασυγκρότηση
-
Μάθημα XXXIV (34): Ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός και οι λήσταρχοι
-
Μάθημα XXXI (35): Ο φιλόσοφος μπροστά στα δεινά της εξορίας
-
Μάθημα XXXVI (36): Μια απόπειρα δωροδοκίας
-
Μάθημα XXXVII (37): Η κατάρα των εμφυλίων πολέμων
-
Μάθημα XXXVIII (38): Η μοίρα της Καικιλίας
-
Μάθημα XXXIΧ (39): Ένα πρότυπο ιδανικού ανθρώπου
-
Μάθημα XL (40): Ακλόνητη αποφασιστικότητα μπροστά στις απειλές του δικτάτορα
-
Μάθημα XLI (41): Μίλα για να σε καταλαβαίνουν, όχι για να μιλάς
-
Μάθημα XLII (42): Ο Κικέρωνας και η συνωμοσία του Κατιλίνα
-
Μάθημα XLIII (43): Η οργή της μάνας
-
Επανάληψη από την ύλη της Β΄
Μάθημα ΧX (20): Πίσω από τις κουρτίνες, ή πώς ο Κλαύδιος έγινε αυτοκράτορας
Λεξιλόγιο - Μετάφραση - Συντακτική ανάλυση
Ασκήσεις
Γραμματική: Ο σχηματισμός της μετοχής ενεστώτα, μέλλοντα και παρακειμένου
Ενεργητική περιφραστική συζυγία
Να συνδέσετε τις λέξεις της στήλης Α με τις ετυμολογικά συγγενείς τους λέξεις της στήλης Β.
ΜΑΘΗΜΑ 20 (LECTIO XX): ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ
Ή ΠΩΣ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ
KEIMENO |
Λεξιλόγιο |
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ |
Claudius quinquagesimo anno aetatis suae imperium cepit mirabili quodam casu. |
quinquagesimo anno= στο πεντηκοστό έτος aetas –atis, θ.= ηλικία suus, -a, -um = δικός του (κτήση με αυτοπάθεια) imperium –ii/i= εξουσία capio (cepi, captum, capere)= πιάνω, συλλαμβάνω mirabilis- -is –e= περίεργος quidam, quaedam, quoddam= κάποιος casus –us= τυχαίο γεγονός |
Ο Κλαύδιος στο πεντηκοστό έτος της ηλικίας του κατέλαβε την εξουσία από (χάρη σε) κάποιο περίεργο κι απρόσμενο γεγονός. |
Exclusus ab insidiatoribus Caligulae, recesserat in diaetam, cui nomen est Hermaeum. |
excludo, -si –sum –ere, 3= insidiator –oris= διώχνω recede – ssi –ssum –ere, 3= αποσύρομαι cui – qui, quae, quod= ο οποίος nomen –inis, ουδ.= όνομα |
Όταν διώχτηκε από τους δολοφόνους του Καλιγούλα, είχε αποσυρθεί σε μια θερινή κατοικία, της οποίας το όνομα είναι Ερμαίο. |
Paulo post rumore caedis exterritus prorepsit ad solarium proximum et inter vela praetenta foribus se abdidit. |
paulus –a –um= λίγος post (με αφαιρ. του μέτρου=επίρρημα)= αργότερα rumor –oris, αρ.= φήμη caedes –is, θ. = σφαγή ( γενική πληθ.-ium και –um) exterreo –rrui – rritum –ēre, 2= τρομοκρατώ prorepo, -psi –ptum –ere, 3= σέρνομαι (έρπω) solarium –ii/i= λιακωτό proximus –a –um (υπερθ.)= κοντινός [ prope, επιρρ. – propior –us] velum –i= παραπέτασμα praetendo –ndi –ntum –ere, 3= κρεμώ μπροστά foris –is, θ.= πόρτα se = (αυτοπάθεια) abdo, abdidi, abditum, -ere, 3= κρύβω |
Λίγο αργότερα, τρομοκρατημένος (ή επειδή τρομοκρατήθηκε) από τα νέα της σφαγής, σύρθηκε προς το πιο κοντινό λιακωτό και κρύφτηκε ανάμεσα στα παραπετάσματα που κρέμονταν μπροστά στην πόρτα. |
Discurrens miles pedes eius animadvertit; eum latentem adgnovit; extractum imperatorem eum salutavit. |
discurro, -cucuri, -cursum –ere, 3= τρέχω εδώ κι εκεί miles –itis= στρατιώτης pes, pedis, αρ.= πόδι eius=(κτήση χωρίς αυτοπάθεια) animadverto –verti, -versum, -ere, 3= παρατηρώ lateo, latui, -, ēre, 2= κρύβομαι adgnosco, -gnovi, -gnitum, -ere, 3= αναγνωρίζω extraho, -xi, -ctum, -ere, 3= βγάζω έξω (τραβώντας) imperator, -oris= αυτοκράτορας saluto, 1= χαιρετώ
|
Ένας στρατιώτης που (ή καθώς) έτρεχε εδώ κι εκεί παρατήρησε τα πόδια του· τον αναγνώρισε που κρυβόταν· αφού τον τράβηξε έξω, τον προσαγόρευσε αυτοκράτορα. |
Hinc ad commilitones suos eum adduxit.
Ab his in castra delatus est tristis et trepidus,
dum obvia turba quasi moriturum eum miseratur. |
hinc (επίρ.)= από εκεί commilito –onis = συστρατιώτης adduco, -duxi, -ductum, -ere, 3= οδηγώ προς castra –orum (πληθ)= στρατόπεδο defero, -tuli, -latum, -ferre= μεταφέρω tristis –is –e= λυπημένος [tristior – tristissimus] trepidus, -a –um= έντρομος dum (χρονικός σύνδεσμος)= obvius –a –um = αντίθετος turba –ae= πλήθος quasi = ως, σαν (υποθ. – παραβολικός σύνδεσμος) morior mortuus sum mori= (αποθετικό) πεθαίνω miseror, -atus sum, ari, = λυπάμαι (αποθετικό) |
Από εκεί τον οδήγησε στους συντρόφους του.
Από αυτούς μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο λυπημένος κι έντρομος,
ενώ το πλήθος που τον συναντούσε τον λυπόταν σαν να επρόκειτο να πεθάνει. |
Postero die Claudius imperator factus est. |
posterus –a –um= επόμενος dies, diei, αρ.= μέρα imperator –oris= αυτοκράτορας fio, factus sum, fieri= γίνομαι |
Την επόμενη μέρα ο Κλαύδιος ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας. |
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Claudius quinquagesimo anno aetātis suae imperium cēpit mirabili quodam casu: Κύρια πρόταση
cēpit: ρήμα. Claudius: υποκείμενο. imperium: αντικείμενο. casu: αφαιρετική του τρόπου ή της αιτίας. mirabili: επιθετικός προσδ. στο casu. quodam: επιθετικός προσδ. στο casu. anno: αφαιρετική του χρόνου. quinquagesimo: επιθετικός προσδ. στο anno. aetātis: γενική διαιρετική από το anno. suae: επιθετικός προσδ. στο aetātis (άμεση αυτοπάθεια).
Exclūsus ab insidiatōribus Caligulae, recesserat in diaetam: Κύρια πρόταση
recesserat: Ρήμα. Ως υποκείμενο ενν. το Claudius. in diaetam: εμπρόθετος προσδ. της κατεύθυνσης σε τόπο. Exclūsus: χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρ. (Claudius), φανερώνει το προτερόχρονο. ab insidiatōribus: ποιητικό αίτιο. Caligulae: γενική αντικειμενική στο insidiatōribus.
cui nomen est Hermaeum: Δευτερεύουσα αναφορική προσδιοριστική στο diaetam. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία cui, εκφέρεται με οριστική, γιατί δηλώνει κάτι το πραγματικό, χρόνου ενεστώτα επειδή αναφέρεται στο παρόν.
est: Ρήμα. nomen: υποκείμενο. Hermaeum: κατηγορούμενο (ή παράθεση, λόγω της έκφρασης nomen est) στο nomen. cui: δοτική προσωπική κτητική στο est.
Paulo post rumōre caedis exterritus prorepsit ad solarium proximum: Κύρια πρόταση
prorepsit: Ρήμα. Ως υποκείμενο εννοείται το Claudius. ad solarium: εμπρόθετος προσδ. της κατεύθυνσης σε τόπο. proximum: επιθετικός προσδ. στο solarium. exterritus: αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (Claudius), εκφράζει πράξη προτερόχρονη στο παρελθόν. rumōre: αφαιρετική της αιτίας caedis: γενική αντικειμενική στο rumōre. post: επιρρηματικός προσδ. του χρόνου. Paulo: αφαιρετική του μέτρου ή της διαφοράς στο post.
et inter vela praetenta foribus se abdidit: Κύρια πρόταση
abdidit: Ρήμα. Ως υποκείμενο εννοείται το Claudius. se: αντικείμενο ρ. (άμεση αυτοπάθεια). inter vela: Εμπρόθετος προσδ. του τόπου. praetenta: επιθετική μετοχή, ως επιθετικός προσδ. στο vela, εκφράζει το προτερόχρονο. foribus: αντικείμενο μετοχής praetenta σε δοτική λόγω του prae.
Discurrens miles pedes eius animadvertit: Κύρια πρόταση
animadvertit: Ρήμα. miles: υποκείμενο ρ. και μετοχής. pedes: αντικείμενο ρ. eius: γενική κτητική στο pedes. Discurrens: επιθετική μετοχή ή χρονική, συνημμένη στο υποκείμενο του ρ. (miles), εκφράζει το σύγχρονο, επιθετικός προσδ. στο miles.
eum latentem adgnōvit: Κύρια πρόταση
adgnōvit: Ρήμα. Ως υποκείμενο ενν. το miles. eum: Αντικείμενο ρήματος και υποκείμενο της μετοχής. Κατηγορηματική μετοχή στο αντικείμενο του ρήματος (eum), εκφράζει το σύγχρονο.
extractum imperatōrem eum salutāvit: Κύρια πρόταση
salutāvit: Ρήμα. Ως υποκείμενο εννοείται το miles. eum: αντικείμενο ρ. και υποκείμενο της μετοχής. imperatōrem: κατηγορούμενο στο eum. extractum: χρονική μετοχή, συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος (eum), εκφράζει το προτερόχρονο.
Hinc ad commilitōnes suos eum adduxit: Κύρια πρόταση
adduxit: Ρήμα. Ως υποκείμενο ενν. το miles. eum: αντικείμενο. ad commilitōnes: εμπρόθετος προσδ. που δηλώνει την κίνηση σε πρόσωπο. suos: επιθετικός προσδ. στο commilitones . Hinc: επιρρηματικός προσδ. της κίνησης από τόπο.
Ab his in castra delātus est tristis et trepidus: Κύρια πρόταση
delātus est: Ρήμα. (Υποκ. ενν. το Claudius). Ab his: εμπρόθετος προσδ. του ποιητικού αιτίου. in castra: εμπρόθετος προσδ. κίνηση σε τόπο. tristis et trepidus: επιρρηματικά κατηγορούμενα του τρόπου.
dum obvia turba quasi moritūrum eum miserātur: Δευτερεύουσα χρονική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στην κύρια. Εισάγεται με το χρονικό σύνδεσμο dum, εκφέρεται με οριστική, γιατί εκφράζει μόνο τον χρόνο, χρόνου ενεστώτα (λατινισμός), γιατί δηλώνει το σύγχρονο (συνεχιζόμενη πράξη στη διάρκεια της οποίας συμβαίνει η πράξη του ρ. της κύριας πρότασης delatus est).
miserātur: Ρήμα. turba: υποκείμενο. eum: αντικείμενο. obvia: επιθετικός προσδ. στο turba. (quasi)moriturum: αιτιολογική μετοχή (λόγω του ρ. ψυχικού πάθους miseratur) υποθετικής αιτιολογίας (λόγω του quasi), συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος, δηλώνει το υστερόχρονο.
Postero die Claudius imperātor factus est: Κύρια πρόταση
factus est: Ρήμα. Claudius: υποκείμενο. imperātor: κατηγορούμενο. die: αφαιρετική του χρόνου. Postero: επιθετικός προσδιορισμός στο die.