Μάθημα : ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

(1956). Εργάζεται στο θέατρο. Γράφει λόγια για τραγούδια. Έτσι συστήνεται ο ίδιος. Τα κείμενά του διαβάζονται και σαν «μια ιδιότυπη αυτοβιογραφία, αφού η παράδοση, η καταγωγή, ο πατέρας και η μάνα, η πατρίδα είναι σαν θεμέλιοι λίθοι σε ό,τι αναπτύσσεται με τα απλά υλικά των καθημερινών λέξεων». Διακρίνετε κάτι από τα παραπάνω στα κείμενά του;
Για το έργο του βλ. https://biblionet.gr/προσωπο/?personid=19192

ΚΕΙΜΕΝΟ

Όταν θέλεις να φύγεις, να ταξιδέψεις, δεν κρατιέσαι, δεν κλειδώνεσαι όσο κι αν σου κρύβουν τα κλειδιά, όσο κι αν σε περιορίζουν, βρίσκεις το παλιό μακρυμούρικο λεωφορείο που έχει φάει τα παπούτσια του στη διαδρομή Τρίπολη-Άργος, ξεχασμένο σε ένα οικόπεδο να σαπίζει, χτενίζεσαι, στολίζεσαι στους σπασμένους καθρέφτες του, παίρνεις στα χέρια σου το σκουριασμένο τιμόνι, πετάς στην τσάντα ένα ζευγάρι φτερά μαζί με ένα πορτοκάλι και ανοίγεσαι στους μεγάλους δρόμους.
Όσο και αν φωνάζουν τρέχοντας πίσω σου, δεν πρόκειται να γυρίσεις να τους ακούσεις, δεν θα σταματήσεις, έχεις ξεκινήσει χρόνια τώρα, φεύγεις, έφυγες. Πέταξε το πουλάκι, είναι αργά πια.
Το ξέρεις, το έμαθες, πέρασμα είναι, δεν γονατίζεις, δεν την πιστεύεις τη ζωή αυτή, εσύ θέλεις να ζήσεις, να ταξιδέψεις, να ξοδέψεις, δεν αγαπάς τους ρακοσυλλέκτες που τους βρίσκουν νεκρούς πάνω σε ένα παραγεμισμένο στρώμα με χιλιάδες χαρτονομίσματα, δεν χτίζεις εκκλησίες, γιατί ο Θεός ο δικός σου είναι παντού, δεν ανάβεις κερί, καίγεσαι σαν το κερί, φωτίζεις, δεν φωτίζεσαι, δεν προσεύχεσαι κάπου, δεν κρατάς, δεν δεσμεύεις θέση διπλή δίπλα σου. Έχεις δρόμο, έχεις διαδρομή. Φεύγεις.
Και όταν ξεχνιέσαι και αφήνεις ανοιχτά –γιατί άνθρωπος είσαι και το κάνεις– έρχονται, βρίσκουν την ευκαιρία τα πουλιά τα μαύρα, τα λευκά, οι ενοχές, οι τύψεις, οι αδυναμίες, οι παραλείψεις, οι συμπάθειες, τα αισθήματα, οι φιλοδοξίες, τα λάθη, τα πάθη, οι αγάπες και σε βάζουν στη μέση, σε σημαδεύουν με το σίδερο, σε στήνουν στα πέντε βήματα. Και εκεί, λίγο πριν κλείσεις τα μάτια και χαθείς οριστικά, έρχεται, φτάνει, ξυπνάει το σώμα, το κορμί, παίρνει στα χέρια του
την τύχη του, σε περνάει απέναντι και σου δείχνει επιτέλους το μέρος όπου ανήκεις πάνω σ’ αυτή τη γη.

[Γκόνης 2017: 36 -37]

ΘΕΜΑ  Ερμηνευτικό σχόλιο (150 - 200 λέξεις)
Να παρουσιάσετε το κύριο, κατά τη γνώμη σας, θέμα του αποσπάσματος. Να εκφράσετε τα
συναισθήματα και τις σκέψεις που σας δημιουργεί.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ

Το θέμα του κειμένου έχει να κάνει με ένα ταξίδι στο οποίο καλουμαστε να κάνουμε σε συγκεκριμένο τόπο,με συγκεκριμένο τρόπο και με την ανάλογη διάθεση ειδικότερα της απόλυτης ελευθερίας.Μεσα σε ένα μικρό σύντομο διάστημα πρέπει να βιώσουμε όλα όσα μας προσφέρει απλόχερα η ζωή με προτεραιότητα ότι είναι πιο αναγκαίο για την ανθρώπινη ύπαρξη,παλεύοντας με τα συναισθήματα και με την σκέψη ότι όλα αυτά τα οποία αναφέρονται είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για έναν φυσιολογικό άνθρωπο.