ΠΕΡΙ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ:

Από το ‘Κοκκινο Βιβλιο ’ του Καρλ Γιουνγκ

-Καπετάνιε, ανησυχώ πολύ λόγω της καραντίνας που μας επιβάλλεται στο λιμάνι.
- Τι σας ανησυχεί, αγαπητέ; Δεν έχετε αρκετό φαγητό; Δεν έχετε αρκετό ύπνο;
- Δεν είναι έτσι, καπετάνιε. Δεν μπορώ να κατεβω απο το πλοίο , δεν μπορώ να πάω στην ξηρά και δεν αντεχω να μην μπορώ να αγκαλιάσω την οικογένειά μου.
-Και αν σας άφηναν να κατέβειτε και θα ήσασταν αρρωστοί και μεταδίδατε τον ιό θα νιώθατε ενοχή να μολύνετε κάποιον που δεν θα μπορούσε να αντέξει την ασθένεια;

- Δεν θα μπορούσα ποτέ να συγχωρήσω τον εαυτό μου εαν γινόταν κατι τέτοιο, έστω και αν, για μένα τουλάχιστον σίγουρα, είναι φτιαχτή αυτή η πανούκλα.
- Θα μπορούσε να είναι. Αλλά αν δεν ήταν έτσι;
-Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά αισθάνομαι στερημένος από την ελευθερία μου, καπετάνιε, νιώθω σαν έχω στερηθεί κάτι.

-Στερείστε τότε τον εαυτό σας και από κάτι άλλο.
-Εσύ με κοροιδεύεις;
- Όχι καθόλου. Αν στερήσε από κάτι, χωρίς να ανταποκριθείς κατάλληλα, έχεις χάσει.

- Τότε, σύμφωνα με εσάς, αν παίρνουν κάτι από μένα, για να κερδίσω πρέπει να πάρω κάτι άλλο από τον εαυτό μου, οικειοθελώς;
-Αυτό ακριβώς. Το έκανα σε μια καραντίνα πριν από 7 χρόνια.
- Και τι κάνατε;

- Έπρεπε να περιμένω πάνω από 20 ημέρες μέσα στο πλοίο. Ήταν μήνες που περίμενα να πιάσουμε λιμάνι και να απολαύσω την άνοιξη στην ξηρά. Υπήρξε επιδημία. Στο λιμάνι τον Απρίλιο απαγορεύτηκε να βγούμε έξω . Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες. Ένιωσα σαν εσένα. Στη συνέχεια, άρχισα να αντιδρώ στις κρίσεις αυτές χρησιμοποιώντας τη λογική. Ήξερα ότι μετά από 21 ημέρες μιας οποιαδήποτε συμπεριφοράς δημιουργείται μια συνήθεια και αντί να θρηνώ, να παραπονιέμαι και να δημιουργεί καταστροφικές συνήθειες, άρχισα να συμπεριφέρομαι διαφορετικά τους άλλους. Σκέφτηκα εκείνους που έχουν πολλές στερήσεις κάθε μέρα από την δύσκολη ζωή τους και αποφάσισα να βγω νικητής. Ξεκίνησα με το φαγητό. Αναγκασα τον εαυτό μου να τρώω το μισά από αυτό που συνήθως έτρωγα, τότε άρχισα να επιλέγω τα πιο εύπεπτα τρόφιμα, έτσι ώστε το σώμα μου να μην υπερφορτωνει. Άρχισα να θρέφω τον εαυτό μου με τρόφιμα που, κατά παράδοση, είχαν διατηρήσει τον άνθρωπο υγιή.
Το επόμενο βήμα ήταν να προσθέσω σε αυτό τον καθαρισμό των ανθυγιεινών σκέψεων και να έχω όλο και περισσότερες ανυψωμένες και ευγενείς σκέψεις. Με υποχρέωσα να διαβάζω τουλάχιστον μία σελίδα κάθε μέρα για ένα θέμα που δεν ήξερα. Αναγκάστηκα να κάνω ασκήσεις στη γέφυρα του πλοίου. Ένας γέρος σοφός Ινδος μου είχε πει χρόνια πριν ότι το σώμα ενδυναμωνει κρατώντας την αναπνοή . Με υποχρέωσα να παίρνω βαθιές αναπνοές κάθε πρωί. Νομίζω ότι οι πνεύμονές μου δεν είχαν φτάσει ποτέ σε τέτοια ικανότητα και δύναμη. Το απόγευμα ήταν η ώρα για προσευχή, ο καιρός να ευχαριστήσω κάθε οντότητα για το γεγονός ότι δεν μου έδωσε σοβαρές κακουχίες καθ 'όλη τη ζωή μου.
Ο σοφός Ινδός με είχε συμβουλεύσει επίσης να κατακτήσω τη συνήθεια να φανταζόμαι ενα ασπρο φως να εισέρχεται μέσα μου και να με κάνει πιο δυνατό. Λειτουργούσε επίσης και για τους αγαπημένους που ήταν μακριά και γι 'αυτό ενσωμάτωσα αυτή την πρακτική στην καθημερινή μου ρουτίνα στο πλοίο.

Αντί να σκέφτομαι όλα όσα δεν μπορούσα να κάνω, σκέφτόμουνα όλα όσα θα έκανα όταν πατούσα το πόδι μου στην ξηρά. Παρακολούθουσα τις σκηνές της κάθε μου μέρας, τις ζούσα έντονα και απολάμβανα την αναμονή. Όλα όσα μπορούμε να πάρουμε αμέσως δεν είναι ποτέ ενδιαφέροντα. Η αναμονή εξυπηρετεί την επιθυμία και την ισχυροποίηση της. Είχα στερησεί στον εαυτό μου τα βλαβερά τρόφιμα, τα μπουκάλια ρουμιού, την δυσπιστία και τα tacos. Είχα στερησεί στον εαυτό μου να παίζω χαρτιά, να κοιμάμαι πολύ, να τεμπελιάζω,και να σκέφτομαι μόνο τι μου εχουν στερήσει.
- Και πώς κατέληξε όλο αυτό, καπετάνιε;
- Κατέκτησα όλες αυτες τις νέες συνήθειες. Με άφησαν να κατέβω απο το πλοίο πολύ πιο μετά από το αναμενόμενο.

“Σας στέρησαν την άνοιξη, τότε;"
-Ναι, εκείνη τη χρονιά μου στερήσαν την άνοιξη και πολλά άλλα πράγματα, αλλά εγω άνθισα. Είχα φέρει άνοιξη μέσα μου και κανείς και ποτέ δεν θα μπορούσε να μου το πάρει.

Carl Gustav Jung.